راميلاي عزيز؛ اشعارت لطيف و شفافه... و اين حکايت از احساساتي اين گونه است که خود را در اين غالب نشان مي دهد.
دوست من! گذشت زمان و تجربه انسان بودن به ما مي گه: دوست بداريم، دل بدهيم امّا به هيچ کس و هيچ چيزي جز ربّ خويش دل نبنديم! چون هر دل بستني، دل کندني در پي خواهد داشت.
ولي تا مي توانيم دوست بداريم و دوست بداريم...