اوج محبتم را؛ با نگاه هديه مي دهم. اما؛ وقتي قلبم سرشار از عطر باران است ؛ فقط چشمانم ساکتند. ساکتند و بي ادعا ! ...در تمناي لحظه اي دلتنگي پلک هايت ؛ مي گريند. اما سکوت ؛ سکوت بود که نامش را جاويدان کرد. قبول نداري وقتي مي گويي چَشم ؛ سکوت جاري مي شود؟ و آسودگي خيال نيز ؛ اين را هميشه فراموش مي کنم... و نمي دانم چرا ! گاهي با نگاهم پرواز مي کنم. ... باورت مي شود؟ ... پرواز!! چشمانم جادو دارد انگار. کشنده ترين کلام دنيا را از دايرة المعارف هَستي ام خارج کرد! ايمان آوردم... تا نگاهم خاموش نيست؛ هيچ آرزويي محال نيست. حتي آرزوي داشتن نگاه تو! .......................................................................
